Benim Adım Mülteci Değil: Zorlu Yolculuğa Hazırlık

Çocuk; yanında annesi, taşıyabildiği bir çantası, oyuncak ayısı ve aklında sorularla bizi bir göç yolculuğuna çıkarır.  Yürüyeceklerini, bekleyeceklerini, yorulacaklarını, farklı diller duyacaklarını ve o dili konuşan insanlarla anlaşmaya çalışacaklarını, tuhaf yerlerde uyuyacaklarını, yalnız kalacaklarını ama sonunda güvenli bir yere ulaşacaklarını anlatır.

Kitabın çocuk karakteri, hikâye boyunca sorduğu sorularla okurun çocuğun yerine geçmesini sağlar. Son bölümde ise çocuk ve annesi yeni bir ülkeye gelir. Bu yeni ülkede farklı yemekler, farklı dilde konuşan arkadaşları ve anne-çocuğun güvenli bir alanları vardır.

Ölüm ve ayrılık gibi zor konuları konuşmak kaygı verici olduğu için yetişkinler, çoğu zaman yaşanan veya yaşanacak acı verici olaylar hakkında düşünmek ve konuşmak istemeyebilirler. Savaş nedeniyle göç etmek, zorlu ve belirsiz bir süreçtir. Çocuklar için belirsiz olan, anlamlandırılamayan olaylar çocukta yoğun kaygı oluşturabilir. Herman’ın da dediği gibi “Travmatik yaşantılar bireyin olağan kontrol sağlama, bağlanma ve anlamlandırma becerilerini sarsar.” (Herman, 2007). Annenin çocukla birlikte belirsizliği hayal edip çerçevelendirmesi çocuktaki kaygıyı azaltacak ve diğer duygulara kitaptaki gibi yer açacaktır. Ayrıca, travmatik kayıp yaşantılarıyla ilgili düşüncelerini dışa vuramayan, konuşamayan ebeveynlerin çocukları stresli durumlarda ebeveynleriyle ayrılma ve yeniden birleşme ile baş etmek için tutarlı bir bağlanma stratejisi geliştirmede yetersiz kalırlar  (Dan Bar-On, 1998).

Kitapta bulunan görseller; merak, sıkıntı, güvenli-güvensiz hissetme, kafa karışıklığı, yorgunluk, sevgi, merhamet, korku, veda, üzgün olma gibi birçok duygu durumunu resmetmiştir. Bu sayede kitap, çocukların benzer durumlarda ne hissedeceğini keşfetmesini sağlamaya yardımcı olmaktadır.